Panasonic Lumix GX8: Odporna na warunki atmosferyczne kamera systemowa w teście

• Roberta Piorewicza
• January 06,2022

Panasonic Lumix GX8 ma bardziej klasyczny design: prosta forma, wiele pokręteł i przycisków. Jak na aparat z matrycą Mikro Cztery Trzecie okazuje się dość duży Podsumowanie testu Wynik testu 2,2 dobry Panasonic Lumix GX8 to udana mieszanka: solidna obudowa, duży wizjer, duża szybkość i wysoka jakość obrazu? Jeśli chodzi o filmy, systemowa kamera sprawia, że ​​konkurencja lustrzanek cyfrowych wygląda staro dzięki nagrywaniu 4K. Autofokus jest naprawdę stały, słabnie tylko w serii. Stosunkowo mała matryca GX8 nie lubi tak bardzo przyćmionego światła. Widoczny jest znacznie więcej szumu niż w przypadku aparatów z większymi czujnikami.ProWysoka jakość zdjęćBardzo wysoka jakość wideoDuży i jasny wizjerOdporne na warunki atmosferyczneWbudowana sieć WLANW przeciwieństwie do wysokiej czułości ISO, widoczna utrata jakościUmiarkowana prędkość autofokusa przy zdjęciach seryjnychWszystkie dane techniczne i wariantyDostępne w AmazonW aparatach systemowych systemu Micro FourThirds daje fotografowi wybór: dwaj producenci, Panasonic i Olympus, oferują modele na każdą kieszeń i prawie do każdego celu. Jedynie pod względem rozdzielczości nie było do tej pory wyboru, wszystkie nowe modele były wyposażone w 16-megapikselową matrycę. Panasonic Lumix GX8 to teraz pierwszy systemowy aparat MFT, który idzie o krok dalej pod względem rozdzielczości – jego matryca ma 20 megapikseli. Obudowa GX8 ma bardziej klasyczny wygląd z wieloma obrotowymi kołami. Test przeprowadzony przez COMPUTER BILD pokazuje, co potrafi ta kombinacja Nowy czujnik Najważniejszą innowacją GX8 jest nowy 20-megapikselowy czujnik. Z Micro FourThirds tylko Olympus OM-D E-M5 Mark II w trybie pixel shift ma więcej pikseli - ale działa to tylko z obiektami statycznymi i ze statywu. GX8 zapewnia dodatkową rozdzielczość dla wszystkich motywów. Jednak różnica w poziomie szczegółowości nie jest szczególnie duża. Świadczy o tym chociażby bezpośrednie porównanie z Panasonic Lumix GM1. GX8 zapewnia najlepszą jakość obrazu przy dość niskich ustawieniach ISO, takich jak ISO 200 lub ISO 400. Od ISO 800 jakość obrazu powoli spada, ale do ISO 1600 widać to tylko przy bliższym przyjrzeniu się, np. przy 100 procentowy widok na ekranie. Nawet ISO 3200 wygląda naprawdę dobrze w ogólnym widoku. To też maksymalne ustawienie automatycznego ISO, które może pozostać tak spokojne. Nawet wyższe ustawienia ISO są bardziej przydatne w sytuacjach awaryjnych. Jeśli często robisz zdjęcia z ekstremalnymi wartościami ISO, lepiej użyć aparatu z większą matrycą, na przykład w formacie APS-C jak Canon EOS 750D lub pełnoformatowego modelu jak Nikon D750 czy Sony Alpha 7 II Panasonic Lumix GX8 wyraźnie urósł w porównaniu do swojego poprzednika. Stwarza to miejsce na duży uchwyt, który zapewnia lepszy chwyt. Obudowa GX8 jest bryzgoszczelna i pyłoszczelna oraz sprawia wrażenie solidnej. Kamera przetrwała operację w lekkim deszczu bez zarzutu. Warunkiem do tego jest jednak odpowiedni, również odporny na warunki atmosferyczne obiektyw - taki jak Panasonic Lumix G X Vario 12-35mm f2.8 OIS i Panasonic Lumix G X Vario 35-100mm f2.8 OIS. Większa obudowa oferuje również miejsce na kolejną innowację, wbudowany stabilizator obrazu. Razem ze stabilizatorem obrazu w obiektywie powinien zapewniać mniej chwiejnych ujęć, zwłaszcza w zakresie szerokokątnym. W teście kombinacja działała całkiem dobrze, nawet przy stosunkowo długim czasie otwarcia migawki wynoszącym 1/6 sekundy, prawie nie było widać żadnych drgań aparatu. Szkoda: wbudowany stabilizator nie działał z obiektywami firm trzecich, które mocuje się za pomocą przejściówki.Większa obudowa, wyższa rozdzielczość – Panasonic Lumix GX8 powinien zachwycić wymagających fotografów. Test pokazuje, czy to działa Aparat systemowy: Panasonic Lumix GX8 w teście Obiektywy mniejsze od aparatu Wiele obiektywów jest znacznie mniejszych od aparatu, jak np. Panasonic Lumix G Macro 30mm f2.8 OIS czy Panasonic Lumix G 42,5mm portret teleobiektyw f1.7 OIS. Mniejsze zoomy, takie jak Panasonic Lumix G X Vario PZ 14-42mm f3.5-5.6 OIS, wydają się niemal trochę zagubione. Jako zawsze włączony obiektyw, 12-35mm f2.8 jest dobrym wyborem dla GX8. Odporny na warunki atmosferyczne zoom jest pięknie jasny dzięki stałej przysłonie f/2.8 i jest dobrze wyważony w dłoni na GX8. Nawet przy otwartej przysłonie obrazy były pięknie szczegółowe, a lekkie zatrzymanie zwiększa ostrość obrazu. Ale nie powinieneś przesadzać. Wyższa rozdzielczość GX8 zwiększa również ryzyko rozmycia dyfrakcyjnego, jeśli za bardzo się przymkniesz. Jest to ograniczone do f/8. Jednak od otworu 11 obrazy wykazują wyraźnie mniejszą ostrość. Lepiej ustawić krótszy czas otwarcia migawki lub wybrać niższe ustawienie ISO - prowadzi to do lepszej jakości obrazu. Jeśli chcesz robić zdjęcia przy bardzo zamkniętej przysłonie, możesz alternatywnie włączyć automatyczną korekcję dyfrakcjia. Ta funkcja jest nieco ukryta na przedostatniej stronie podmenu kamery Zdalne sterowanie za pomocą smartfona lub tabletu: Dzięki wbudowanej sieci WLAN, Panasonic Lumix GX8 można również wygodnie sterować za pomocą aplikacji - dostępnej na Androida i Apple. się wizjer. Stracił trochę rozdzielczość i teraz pokazuje 1024x768 pikseli zamiast 1280x720 pikseli. Z drugiej strony format wizjera jest teraz lepiej dopasowany do zdjęć, ponieważ ma takie same proporcje (4:3). Dobrze: obraz w wizjerze powiększył się o cały róg. Przy powiększeniu wizjera 0,77 raza (po konwersji do małego formatu) obraz w wizjerze jest nawet nieco większy niż w przypadku pełnoformatowej lustrzanki cyfrowej. W tej chwili tylko bardzo droga profesjonalna kamera Leica SL pokazuje zauważalnie większy obraz w wizjerze. Nowy wizjer wystaje też nieco dalej z obudowy i ma większą źrenicę wyjściową - dzięki temu nawet osoby noszące okulary widzą cały wizjer. Niemniej jednak należy zawsze mieć oczy zamknięte, w przeciwnym razie automatyczny czujnik nie rozpozna, że ​​chcesz patrzeć przez wizjer i przełączy się z powrotem na wbudowany ekran Lumix GX8 jako bardzo wytrzymały. W formacie JPEG bez problemu wykonuje kilkaset zdjęć na raz, do 700 zdjęć to żaden problem. Szybkość wykonywania zdjęć seryjnych zależy od wybranej metody autofokusa. Jeśli GX8 ustawia ostrość tylko na początku (w pojedynczym autofokusie AF-S), tworzy około 8 klatek na sekundę. Jeśli natomiast nadal ustawia ostrość (w serii autofocus AF-C), prędkość spada do około 5,5 klatki na sekundę. GX8 dobrze radzi sobie w nagraniach RAW. Znacznie wyższe wymagania dotyczące przechowywania zdjęć RAW zapewniają, że GX8 szybciej wyczerpuje się w seriach, ale około 40 zdjęć RAW na serię z szybką kartą pamięci to naprawdę dobra wartość. Autofokus nie zawsze nadąża. Jest bardzo szybki na pojedynczych zdjęciach, przy seriach czasami zacina się, zwłaszcza przy dłuższych ogniskowych i przy słabym oświetleniu. Profesjonalne modele lustrzanek cyfrowych, takie jak Canon EOS 7D Mark II i Nikon D500, są znacznie lepsze.W bezpośrednim porównaniu z GX7 (czarny) różnice stają się natychmiast widoczne, takie jak pozycja pokrętła trybów i dodatkowe pokrętło do korekcji ekspozycji Pod spodem Top dla wideo Jak Nawet kamery systemowe Lumix GH4 i G70 nagrywają filmy GX8 w 4K. W przeciwieństwie do Sony Alpha 7R II i 7S II, GX8 jest dość niewymagający pod względem używanej karty pamięci – po prostu musi być wystarczająco szybki, aby zapisywać dane wideo z prędkością około 10-12 megabajtów na sekundę. Jakość filmów jest na najwyższym poziomie i nie musi ukrywać się przed znacznie droższymi aparatami Sony Alpha 7R II i 7S II – z większych matryc korzystają tylko w słabszym świetle. W porównaniu do filmów 4K z aparatu Panasonic Lumix FZ300 z superzoomem, zauważysz większy sensor obrazu GX8 - lepiej radzi sobie z subtelnymi różnicami jasności, na przykład w chmurach. Wtedy aparat wykorzystuje tylko część matrycy i robi zdjęcia z 8 megapikselami zamiast zwykłych 20 megapikseli. Zaleta zdjęć 4K: aparat rejestruje do 30 obrazów na sekundę – szybciej niż jakikolwiek tryb seryjny. W razie potrzeby fotograf może również skorzystać z funkcji post focus, aby ustawić ostrość po zrobieniu zdjęcia. Przydatny do zdjęć makro. GX8 wykonuje 49 zdjęć i ustawia ostrość na innym punkcie pomiaru ostrości dla każdego zdjęcia. W praktyce działa to łatwo i precyzyjnie, ale temat powinien poruszać się jak najmniej. W przeciwieństwie do filmów 4K, w trybie zdjęć 4K możesz wybierać pomiędzy różnymi formatami obrazu o różnych proporcjach: 3328x2496 pikseli (proporcje 4:3), 3504x2336 pikseli (3:2), 3840x2160 pikseli (16:9) lub 2880x2880 pikseli (1:1). Zdjęcia 4K są zapisywane jako pliki wideo MP4, ale można je przeglądać pojedynczo w aparacie i eksportować jako zdjęcia JPEG, z których robi się zdjęcia i filmy. Jeśli robisz tylko pojedyncze zdjęcia bez korzystania z ekranu, możesz uzyskać do 1172 zdjęć po jednym naładowaniu akumulatora. W praktyce jednak ta wartość jest rzadko osiągana – zwykle dochodzi do 300 do 400 zdjęć. Wskaźnik baterii ostrzega nieco spóźniony – warto zabrać ze sobą drugą baterię na dłuższe wyprawy, by nie znaleźć się nagle z bezsilnym aparatem. Im jest wyższy, tym więcej informacji o obrazie przechwytuje czujnik obrazu. Oprócz liczby megapikseli ważną rolę odgrywa również jakość obrazuIstotną rolę odgrywają ustawienia aparatu i zastosowany obiektyw. Dlatego COMPUTER BILD mierzy poziom szczegółowości i wrażenie ostrości w testach w parach linii na wysokość obrazu (LP / BH). Ta wartość pozwala na bardziej precyzyjne wnioskowanie niż specyfikacja czysto megapikselowa. Zazwyczaj można nim sterować mechanicznie za pomocą zamka, ale można go również ustawić elektronicznie. Oznacza to, że aparat pracuje ciszej, ale fotograf często jest ograniczony w doborze czasu naświetlania. Im krótszy czas naświetlania, tym mniej światła pada na przetwornik obrazu, a ruchy obiektu mogą zamarznąć Przysłona Większość obiektywów ma wbudowaną przysłonę. Kiedy się zamyka, przez obiektyw wpada mniej światła. Jednocześnie zwiększa się głębia ostrości – czyli obszar obrazu, który jest ostry. W aparatach cyfrowych bardzo mocne przymykanie często prowadzi do tzw. rozmycia dyfrakcyjnego. Światło jest załamane na krawędzi przysłony, a ostrość obrazu jest zmniejszona na całym obrazie. Im krótsza ogniskowa, tym większy kąt widzenia obiektywu - i tym więcej na zdjęciu. Im dłuższa ogniskowa, tym węższy kąt widzenia. Ogniskowe można porównać tylko bezpośrednio z tym samym rozmiarem matrycy, dlatego zwykle są one konwertowane na format 35 mm.Natężenie światła obiektywu opisuje zależność między maksymalnym otworem a ogniskową. Podawane są jako wartości odwrotne (na przykład 1/2,8 lub F2,8). Im niższa wartość, tym większy otwór - i tym więcej światła pada na czujnik. Jasne obiektywy są zaletą, gdy jest mało światła otoczenia i zapewniają lepsze zdjęcia dzięki niższemu ustawieniu ISO lub szybszemu czasowi otwarcia migawki. Istnieją trzy rodzaje stabilizatorów obrazu: Ruchome soczewki w obiektywie zwykle działają najlepiej. Stabilizatory obrazu, które poruszają przetwornikiem obrazu, nie są aż tak skuteczne – niezależnie od obiektywu. Cyfrowe stabilizatory obrazu są używane głównie do nagrań wideo, które przesuwają piksele na matrycy Zoom Przy pomocy obiektywu zmiennoogniskowego można zmieniać ogniskową. W ten sposób fotograf dostosowuje sekcję obrazu bez opuszczania swojej pozycji - na przykład, aby przybliżyć obiekt, który jest dalej. Jeden zoom zastępuje kilka obiektywów stałoogniskowych. Wada obiektywów zmiennoogniskowych: Są one zwykle większe i cięższe niż obiektywy o stałej ogniskowej i często charakteryzują się niskim natężeniem światła Rozmiar czujnika Rozmiar czujnika ma decydujący wpływ na konstrukcję aparatu. Szczególnie kompaktowe kamery mogą być budowane z mniejszymi czujnikami. Jednak większe czujniki zbierają więcej światła i dlatego są bardziej wrażliwe na światło. Zwykle prowadzi to do wyższej jakości obrazu. Typowe rozmiary czujników to 1/2,3 cala (ok. 4,6 x 6,2 mm), 1 cal (8,8 x 13,2 mm), APS-C (ok. 15 x 22,5 mm) i mały format (ok. 24 x 36 mm), w tym pełny format Liczba ISO wskazuje czułość czujnika na światło. Im wyższa liczba, tym bardziej czułe na światło jest jego ustawienie. Większość czujników ma standardową wartość ISO 100. Przy wyższych wartościach sygnał z czujnika wzrasta. Dzięki temu obraz jest jaśniejszy. Jednak wzmocnienie sygnału przy bardzo wysokim ustawieniu ISO prowadzi również do większej liczby defektów obrazu, takich jak szum, zniekształcenia kolorów i rozmycie Balans bieli Większość aparatów cyfrowych automatycznie dostosowuje odwzorowanie kolorów do warunków oświetleniowych. Ten balans bieli powinien być używany do odtwarzania kolorów bez zniekształceń kolorów. To jest najbardziej zbliżone do percepcji oka. Na przykład bez balansu bieli zdjęcia na plaży szybko stałyby się zbyt niebieskie, a zdjęcia w pomieszczeniach byłyby zbyt czerwone lub zielone, w zależności od rodzaju lamp. W droższych aparatach balans bieli można również ustawić ręcznie, jeśli automatyczny system nie daje pożądanego rezultatu. Z lustrzanką cyfrową fotograf patrzy prosto przez obiektyw, a wizjer przez oddzielny obiektyw. Zaleta wizjera optycznego: obraz jest szczególnie szczegółowy i wyświetlany z pełnym kontrastem. Ponadto nie ma opóźnień w renderowaniu. Wada: w przeciwieństwie do wizjera elektronicznego nie wyświetla efektów ustawień aparatu, takich jak ekspozycja lub balans bieliwbudowany wizjer lub dostępny jako akcesorium. Działa to podobnie do ekranu, ale często ma wyższą rozdzielczość i dlatego pokazuje bardziej szczegółowy obraz. Przetwornik obrazu jest odczytywany na wyświetlaczu. Powoduje to opóźnienie wyświetlania w porównaniu z wizjerem optycznym. W nowszych modelach różnica jest rzadko zauważalna, np. przy włączonym aparacie WiFi / NFC Wiele nowych aparatów cyfrowych jest wyposażonych w WiFi. Producenci aparatów oferują aplikacje na smartfony lub tablety, za pomocą których można zdalnie sterować aparatami i przesyłać obrazy. W przypadku niektórych producentów możliwe jest również zdalne sterowanie za pomocą komputera PC lub notebooka. Chip NFC w aparacie ułatwia nawiązanie połączenia między aparatem a smartfonem – często wystarczy po prostu trzymać urządzenia razem.GPS/GlonassWiele aparatów cyfrowych ma wbudowany odbiornik satelitarny GPS. Kamera wykorzystuje sygnały GPS do określenia lokalizacji i zapisuje ją w plikach graficznych. Oprócz GPS niektóre modele aparatów odbierają również sygnały z rosyjskich satelitów Glonass. Dzięki podwójnemu odbiorowi możliwe jest nieco dokładniejsze określenie lokalizacji.