Podstawowe informacje o obiektywach

Jak wybrać obiektyw?

Już na wstępie powiem, że najlepszym wyborem zawsze będą obiektywy systemowe, czyli takie, która zostały zaprojektowane i stworzone przez producenta waszych aparatów. Przykładowo — do Canona kupicie obiektywy Canona, do Nikona będą Nikkory, a do Sony… np. Carl Zeiss! Zwróćcie przy tym uwagę na to, czy potrzebujecie obiektywu do lustrzanki czy bezlusterkowca. Mocowania różnią się od siebie, ale w niektórych przypadkach można zastosować adaptery, umożliwiające wykorzystywanie obiektywów z lustrzanek w bezlusterkowcach.

Te szkła będą zawsze najlepiej współpracowały w kwestii przesyłania elektronicznych danych o przysłonie, ostrości oraz korekcji artefaktów (dystorsja, aberracja chromatyczna). Niestety te są przeważnie bardzo drogie.

TYPY POPULARNYCH MOCOWAŃ Canon EF - pełnoklatkowe lustrzanki Canona (pasuje do APS-C, z adapterem pasuje do pełnoklatkowych bezlusterkowców)

Canon EF-S - lustrzanki APS-C Canona (nie pasuje do pełnej klatki)

Canon RF - pełnoklatkowe bezlusterkowce Canona

Canon EF-M - bezlusterkowce APS-C Canona

Nikon F (FX) - pełnoklatkowe lustrzanki Nikona (pasuje do APS-C)

Nikon F (DX) - lustrzanki APS-C Nikona (nie pasuje do pełnej klatki)

Nikon Z - mocowanie bezlusterkowców Nikona (APS-C i pełna klatka), podział FX/DX

Sony FE - pełnoklatkowe bezlusterkowce Sony (pasuje do APS-C)

Sony E - generalny bagnet bezlusterkowców Sony

Sony A - generalny bagnet lustrzanek Sony

MFT - pasują do wszystkich aparatów systemu Mikro Cztery Trzecie

Pentax - należy sprawdzić konkretny obiektyw - pełnoklatkowe lustrzanki Canona (pasuje do APS-C, z adapterem pasuje do pełnoklatkowych bezlusterkowców)- lustrzanki APS-C Canona (nie pasuje do pełnej klatki)- pełnoklatkowe bezlusterkowce Canona- bezlusterkowce APS-C Canona- pełnoklatkowe lustrzanki Nikona (pasuje do APS-C)- lustrzanki APS-C Nikona (nie pasuje do pełnej klatki)- mocowanie bezlusterkowców Nikona (APS-C i pełna klatka), podział FX/DX- pełnoklatkowe bezlusterkowce Sony (pasuje do APS-C)- generalny bagnet bezlusterkowców Sony- generalny bagnet lustrzanek Sony- pasują do wszystkich aparatów systemu Mikro Cztery Trzecie- należy sprawdzić konkretny obiektyw

Interesującą alternatywą do obiektywów systemowych, są konstrukcje firm niezależnych, jak: Sigma, Tamron, Tokina, Laowa (Venus Optics), Samyang, 7artisans, Yongnuo czy innych. W takim wypadku trzeba dobrze przemyśleć wybór, ponieważ te obiektywy mogą, ale nie muszą, inaczej pracować w zależności od korpusu konkretnego producenta.

Zobacz również: Szybki sposób na opanowanie skrótów klawiszowych w Adobe Lightroom

Inną alternatywą dla drogich, współczesnych obiektywów, są stare szkła z czasów fotografii tradycyjnej. Na popularnych portalach aukcyjnych znajdziecie często obiektywy z mocowaniem M42, które za pomocą specjalnego adaptera można stosować we współczesnych aparatach — oczywiście nie będziecie wtedy mogli korzystać z automatycznego sterowania przysłoną ani autofokusa.

Jaką ogniskową wybrać?

Pierwsze, co musimy wziąć pod uwagę przy wyborze obiektywu to ogniskowa, a właściwie kąt widzenia obiektywu. Ogniskowa jest parametrem niezmiennym, kąt widzenia obiektywu zależy jeszcze od wielkości matrycy do jakiej go mocujemy. Zazwyczaj odnosimy się do kątów widzenia matrycy małoobrazkowej, która ma podobne wymiary do filmu małoobrazkowego, czyli 36 x 24 mm . Jeżeli mamy do czynienia z mniejszymi matrycami, wtedy należy przeliczyć ogniskową, np. z matrycą APS-C jest to zazwyczaj mnożnik x1,5–1,6 i wtedy otrzymujemy ekwiwalent ogniskowej dla małego obrazka (pełnej klatki). Jednym słowem obiektyw 50 mm dla matrycy APS-C, daje kąt widzenia zbliżony do obiektywu o ogniskowej 50 mm dla pełnej klatki. W przypadku matryc systemu Mikro Cztery Trzecie, mnożnik ogniskowej wynosi x2, ponieważ są one dosłownie połowę mniejsze niż klatka filmu małoobrazkowego.

NIkon Z6 i Nikkor Z 35 mm f/1.8 S

Do dyspozycji mamy obiektywy szerokokątne, standardowe, teleobiektywy oraz zoomy (obiektywy zmiennoogniskowe), które pokrywają większy zakres ogniskowych niż obiektywy stałoogniskowe, które oferują jedną ogniskową. Innymi słowy - "stałki" nie pozwolą wam zoomować obrazu.

Co to jest obiektyw ultraszerokokątny (UWA)?

Obiektywy ultraszerokokątne (UWA) oferują ogniskowe do 24 mm i są to szkła, które dość mocno zniekształcają obraz, szczególnie ten widziany z bliska. Ultraszerokokątnym obiektywem, w którym te wady można dobrze zaobserwować to szkło typu rybie oko (Fisheye), czyli obiektyw obejmujący kąt widzenia 180 stopni albo więcej. Tego typu szkła są wykorzystywane w ciasnych wnętrzach, przy fotografii kreatywnej, w architekturze, krajobrazie, często takim obiektywem wykonywano zdjęcia na okładki muzycznych albumów — zwłaszcza hip-hopowych.

Co to jest obiektyw szerokokątny

Obiektywy szerokokątne zawierają się w ogniskowych 24 — 35 mm, które dla pełnej klatki daje kąt widzenia 84 — 63 stopni . Są to obiektywy, które nie mają już tak widocznej dystorsji, więc obraz prezentuje się bardziej naturalnie. Delikatnie też oddalają obraz w porównaniu z tym, co widzi oko ludzkie. Są to ogniskowe często stosowane w fotografii ulicznej i dokumentalnej ponieważ obejmują już na tyle dużo, że można pokazać kontekst sytuacji i jednocześnie dają realistyczny obraz.

Canon EOS 5D Mark III z obiektywem Sigma 35 mm f/1.4 ART DG HSM

Co to jest obiektyw standardowy?

Obiektywy standardowe zawierają się w ogniskowych 35 — 70 mm (63 — 34 stopnie). Ogniskowe 35 — 50 mm "widzą" podobnie do ludzkiego oka (dokładnie ogniskowa 43 mm), są to też często obiektywy, które występują w wielu wersjach, z różną jasnością (otworem względnym przysłony), jakością wykonania i optyki, dzięki czemu łatwo coś dobrać w rozsądnej cenie. Na początek przygody z fotografią warto wyposażyć się w obiektyw 35 mm albo 50 mm o przysłonie f/1.8, który pozwala już widocznie rozmyć tło i pobawić się głębią ostrości. Takie szkła w większości systemów są stosunkowo tanie. Obiektywy tego typu sprawdzą się w codziennej fotografii, portrecie, reportażu.

Canon EOS R z obiektywem Canon RF 50 mm f/1.2L USM

Co to jest teleobiektyw?

Teleobiektywy zaczynają się od 70 mm i do 105 mm świetnie nadają się do wąskich portretów, szczególnie te jasne (o dużym otworze względnym przysłony) dając wręcz papierową głębię ostrości i ładne, plastycznie rozmyte tło, dzięki czemu fotografowana osoba odcina się od tła.

Często dłuższe jasne zoomy zaczynają się od 70 mm i kończą na 200 mm, są to obiektywy wykorzystywane często przez reporterów, fotografów gwiazd i eventów. Pozwalają zrobić wąski i szerszy portret, oraz dają na tyle duże powiększenie, że nawet z daleka można wykonać czytelne zdjęcia.

Sony FE 400 mm f/2.8 GM OSS

Dłuższe teleobiektywy o ogniskowej 200 — 600 mm to zazwyczaj specjalistyczne obiektywy do fotografii sportowej, dzikiej przyrody czy gwiazd, czyli wszystkiego do czego nie możemy podejść, albo co jest daleko i się płoszy. Osoby, które chciałyby spróbować tego rodzaju fotografii namawiałbym na jasnego zooma z telekonwerterem, albo na początek w ogóle wyposażyć się w telekonwerter, który pozwoli przybliżyć obraz nawet dwukrotnie, powiększając ogniskową z 200 mm do 400 mm, co pozwala już fotografować większe ptaki i zwierzęta.

Jaka przysłona jest najlepsza?

Światłosiła obiektywu to drugi parametr, który trzeba wziąć pod uwagę decydując się na obiektyw. Jest to maksymalny względny otwór przysłony, jaki oferuje dany obiektyw. Im mniejsza wartość tym lepiej, bo oznacza to, że obiektyw może przepuścić dużo światła, dzięki czemu możemy fotografować w słabym oświetleniu z zachowaniem krótkich czasów otwarcia migawki (krótszymi niż ciemniejszymi obiektywami). Jedna działka przysłony jest odpowiednikiem 1EV, albo jednej podziałki w czasie ekspozycji, więc przymykając przysłonę możemy to zrekompensować wydłużając czas ekspozycji i odwrotnie.

Kolejną zaletą jasnych obiektywów jest mała głębia ostrości. Dotyczy to bardziej obiektywów portretowych i o dłuższych ogniskowych, niż szerokokątnych, chociaż jasny szeroki kąt będzie bardziej rozmywał tło niż jego ciemniejszy odpowiednik. Kiedyś na manualnych obiektywach była podziałka głębi ostrości, która informowała o jej zakresie na konkretnych wartościach przysłony. Współczesne aparaty pozwalają przymknąć przysłonę, dzięki czemu możemy podejrzeć jak będzie wyglądała głębia ostrości.

Obiektywy makro

Jeżeli chcecie się zagłębić w świat makro i fotografować małe obiekt, powinniście wybrać obiektyw dedykowany do tego rodzaju fotografii. Im większy stosunek odwzorowania, tym mniejsze obiekty będziemy mogli sfotografować. Niektóre obiektyw mają tryb makro, który uruchamiamy przesuwając specjalny pierścień, inne po prostu pozwalają na fotografowanie z bliska. Zazwyczaj obiektywy makro mają standardowe (50 — 65 mm) i dłuższe ogniskowe. Na początek warto zainteresować się obiektywem, który pozwala fotografować w skali 1:1, albo przynajmniej 1:2.

Canon EOS 5D Mark III i Tamron SP 90mm F/2.8 Di MACRO VC USD

Obiektywy Tilt-Shift

Kolejną grupą specjalistycznych obiektywów, dedykowanych do fotografii architektury i wnętrz są obiektywy Tilt-Shift. Pozwalają one na pokłony dzięki czemu możemy korygować perspektywę, wyciągając ściany, albo budynki.

Jakie obiektyw jest najlepszy?

Według mnie najlepszym wyborem na początek przygody fotograficznej, jest standardowa 50-tka z przysłoną f/1.8. U większości producentów kosztuje ona stosunkowo niewiele, a pozwoli zapoznać się z przeważnie lepszym obiektywem, niż ten dodawany do zestawu z aparatem, a brak zmiennej ogniskowej narzuci wam konieczność myślenia nad kadrami.

Canon EOS 6D i Canon EF 50 mm f/1.8 STM

Wszystko też zależy od indywidualnych upodobań fotografa, jego potrzeb i zasobności portfela. Bez względu na system, którym aktualnie pracuję, staram się mieć zawsze 2 ogniskowe (dla pełnej klatki). Są to 35 mm oraz 50 mm. Opcjonalnie sięgam po obiektyw 85 mm lub 135 mm przy fotografii portretowej, natomiast do kręcenia vlogów i wideo z podróży wybieram szerszy kąt - 24 mm.

Jeśli nie macie tak sprecyzowanych wymagań i wolicie mieć jeden obiektyw, to warto przyjrzeć się tzw. "spacerzoomom", czyli obiektywom pokrywającym popularne zakresy ogniskowych. Dzięki nim zrobicie szerokie kadry krajobrazowe, jak również portrety z odseparowanym tłem. Dla pełnej klatki są to obiektywy 24–70 mm lub 24–105 mm, dla matryc APS-C 18–55 mm, a dla systemów Mikro Cztery Trzecie 14–42 mm. W zależności od zasobności portfela warto wziąć pod uwagę te obiektywy, które oferują większy stały otwór przysłony — spełnieniem marzeń będą tu szkła o przysłonie f/2.8, ale za jasnością idzie też cena.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez

Obiektywy w pigułce: jak wybrać dodatkowe szkło

Spis treści

Przysłona (wartość F)

Wartość przysłony informuje, jak duży jest otwór, przez który światło przedostaje się do aparatu podczas robienia zdjęcia. Większość obiektywów pozwala na ustawianie przysłony do każdego zdjęcia. Wielkość otworu ograniczana jest przez zespół przesuwnych blaszek wewnątrz obiektywu. Im mniejsza wartość przysłony, tym większy otwór — i tym więcej światła pada na przetwornik.

Ben Pilling, ekspert w dziedzinie fotografii firmy Sony, tłumaczy, w jaki sposób uzyskać profesjonalnie wyglądające zdjęcia, zmieniając ustawienia przysłony.

Każdy obiektyw ma określoną maksymalną wielkość otworu przysłony. Modele, w których ten maksymalny otwór jest największy, mają dwie ważne zalety: można używać ich przy mniejszej ilości światła i uzyskiwać na zdjęciach mniejszą głębię ostrości.

Co mówi nam wartość F?

Przysłonę mierzy się za pomocą wartości F, wyrażającej stosunek ogniskowej obiektywu do wielkości otworu, przez który wpada światło. Trzeba zapamiętać dwie podstawowe rzeczy:

1) Niższa wartość F oznacza większy otwór, a zatem więcej światła. Na przykład obiektyw stałoogniskowy o minimalnej przysłonie F1,4 będzie uznawany za „jasny” — można nim robić zdjęcia bez lampy błyskowej nawet przy stosunkowo niewielkiej ilości światła.

2) Zwykle wartości przysłony przybierają następujące wartości (licząc od największego otworu):

F1,4

F2,8

F5,6

F11

F16

F22

F32

Każda kolejna wartość F na tej skali oznacza mniej więcej dwukrotnie mniejszą ilość światła niż kolejna. Tak więc, jeśli chodzi o jasność zdjęcia, różnica między F2 a F2,8 jest taka sama, jak między F16 a F22.

Fotografowanie w słabym świetle

Ilość światła, które pada na przetwornik aparatu przy robieniu zdjęcia, zależy od dwóch czynników: przysłony i czasu otwarcia migawki. Innymi słowy chodzi o to, jak duży jest otwór, przez który wpada światło (przysłona), i jak długo pozostaje on otwarty (czas migawki).

Większy maksymalny otwór to więcej światła — a to oznacza, że możemy robić zdjęcia w ciemniejszych warunkach bez potrzeby uruchamiania lampy błyskowej; mamy także do wyboru większą ilość ustawień czasu migawki przy danym oświetleniu.

Mniejsza głębia ostrości

Obiektyw z większym maksymalnym otworem przysłony pozwala także uzyskać mniejszą głębię ostrości. Oznacza to, że możemy zrobić zdjęcie, na którym pierwszy plan i tło będą lekko rozmyte, a główny temat zdjęcia — ostry i wyraźnie odcinający się od reszty. Tak zrobione zdjęcie wygląda bardziej profesjonalnie.

Wymiana obiektywu dostarczonego w zestawie z aparatem na szkło wyższej jakości pozwala zwykle na uzyskanie większego maksymalnego otworu przysłony — nie wspominając już o innych zaletach, jak ulepszony system optyczny.

Teleobiektywy, obiektywy szerokokątne, obiektywy do zdjęć makro

Dedykowany teleobiektyw, obiektyw szerokokątny lub obiektyw do zdjęć makro naprawdę mogą pomóc przejść na wyższy poziom fotografii. Jakie jednak są różnice między nimi?

Teleobiektyw ma dużą ogniskową, dzięki której odległe obiekty wydają się bliższe — takie szkło przydaje się na przykład przy fotografowaniu sportu czy w fotografii przyrodniczej.

Obiektyw szerokokątny to z kolei szkło o małej ogniskowej, bardzo wygodne przy robieniu zdjęć w ograniczonej przestrzeni, a także przy fotografii krajobrazowej, bo umożliwia zmieszczenie w kadrze większego fragmentu otoczenia.

Obiektywy do makrofotografii miewają różne ogniskowe, a ich cechą wspólną jest konstrukcja umożliwiająca robienie zdjęć z bardzo małej odległości i ukazywanie dużej ilości szczegółów. Często wykorzystuje się je w fotografii przyrodniczej.

Dowiedz się, w jaki sposób specjalistyczne obiektywy mogą wpłynąć na jakość zdjęć z bliska, pejzaży czy fotografii sportowej.

Jaka jest różnica między teleobiektywem a obiektywem szerokokątnym?

W przypadku pełnoklatkowego aparatu cyfrowego — albo tradycyjnego aparatu na film 35 mm — teleobiektywami nazywamy szkła o ogniskowej 85 mm lub większej; z kolei przy ogniskowej poniżej ok. 35 mm mówimy już o „szerokim kącie”.

Pomiędzy tymi wartościami jest to, co nazywamy „standardową” ogniskową — od 35 do około 70 mm: takie obiektywy dają kąt widzenia mniej więcej taki, jak ludzkie oko (czasami za „standardowy” uznaje się obiektyw o ogniskowej 50 mm).

Teleobiektywy

Teleobiektyw — zwany czasami „długim” obiektywem — optycznie zbliża odległe obiekty, umożliwiając wypełnienie nimi kadru nawet przy dużej odległości. Standardowy obiektyw dołączany do aparatu dysponuje być może zoomem obejmującym dolny zakres ogniskowych teleobiektywu: to pomaga przy zdjęciach portretowych, ale do fotografowania naprawdę oddalonych obiektów potrzebny jest prawdziwy teleobiektyw.

Obiektywy szerokokątne

Obiektyw szerokokątny z kolei pozwala na zmieszczenie większego fragmentu otoczenia w kadrze: może to być szeroki krajobraz albo grupa ludzi w stosunkowo niewielkim pomieszczeniu. Szeroki kąt pozwala na uzyskanie nieco przerysowanej perspektywy, przez co zdjęcia krajobrazów są bardziej efektowne.

Makroobiektywy

Obiektywy do zdjęć makro pozwalają robić zdjęcia z bardzo małej odległości i w ten sposób ukazywać dużą ilość szczegółów. Miewają różne ogniskowe, a ich cechą wspólną jest możliwość ustawienia ostrości na obiekcie znajdującym się bardzo blisko obiektywu.

Makroobiektywy cechują się zwykle małą głębią ostrości, dzięki czemu fotografowany obiekt wyraźnie odcina się od tła.

Obiektywy stało- i zmiennoogniskowe

Jak sama nazwa wskazuje obiektywy zmiennoogniskowe — zwane też „zoomami” — umożliwiają zmianę ogniskowej, a więc uzyskanie w zależności od potrzeby szerszego lub węższego pola widzenia bez potrzeby zbliżania się lub oddalania od fotografowanego obiektu. Umożliwia to różne ujęcia bez konieczności zmiany obiektywu.

Obiektywy stałoogniskowe mają oczywiście stałą ogniskową, więc nie pozwalają na zmianę pola widzenia: jeśli chcemy, aby fotografowany obiekt zajął więcej miejsca w kadrze, musimy się do niego zbliżyć. Popularne szkło stałoogniskowe to obiektyw o ogniskowej 50 mm, którego można używać w wielu różnych sytuacjach — ale w zależności od rodzaju i tematyki zdjęć można także sięgnąć po stałoogniskowe teleobiektywy lub obiektywy szerokokątne.

Co zatem wybrać: obiektyw stało-, czy zmiennoogniskowy? A może tak zwany super-zoom? Ekspert Sony, Ben Pilling, wyjaśnia korzyści ze stosowania poszczególnych szkieł i różnice między nimi.

Kiedy wybierać obiektywy stałoogniskowe?

Dlaczego zatem warto wybrać obiektyw stałoogniskowy zamiast zoomu? Jest po temu kilka powodów.

W przypadku obiektywu stałoogniskowego każdy element układu optycznego został zaprojektowany specjalnie z myślą o konkretnej ogniskowej. Zwykle przekłada się to na wyższą jakość obrazu niż przy tej samej ogniskowej w obiektywie typu zoom.

Obiektywy stałoogniskowe mają zwykle większy maksymalny otwór przysłony, dzięki czemu łatwiej jest fotografować przy mniejszej ilości światła i kontrolować głębię ostrości.

Wielu fotografów zauważa, że większość zdjęć robią przy podobnej ogniskowej — najczęściej około 50 mm. Jeśli zatem założymy do naszego aparatu taki właśnie obiektyw, całość zestawu będzie lżejsza i mniejsza niż w przypadku standardowego obiektywu zmiennoogniskowego, a przy tym uzyskamy lepszy obraz i większy maksymalny otwór przysłony.

Kiedy wybierać obiektywy zmiennoogniskowe?

Obiektywy typu zoom są bardziej elastyczne i uniwersalne. Tak zwany superzoom, czyli obiektyw o zakresie ogniskowych na przykład od 80 do 200 mm, pozwala na robienie naprawdę różnych zdjęć oddalonych obiektów, ale także portretów. „Krótszy” zoom — o zakresie ogniskowych od szerokiego kąta do portretu — to typowy obiektyw uniwersalny, zwany czasami żartobliwie „spacer-zoomem”, który pozwala na wygodne robienie różnego rodzaju zdjęć bez konieczności noszenia ze sobą dodatkowych obiektywów.

Blogid0091

Podstawowe informacje o obiektywach

Oto podstawowa wiedza potrzebna przy wyborze obiektywu.

Ogniskowa i kąt widzenia

Co należy wiedzieć o ogniskowej

Ogniskowa to odległość między środkiem układu optycznego obiektywu a przetwornikiem obrazu. Wyrażana jest w milimetrach (np. 20 mm lub 100 mm) i zależy od modelu obiektywu.

Różne wartości ogniskowej rozszerzają lub zwężają pole widzenia, nazywane również kątem widzenia. Przy mniejszej ogniskowej pole widzenia jest szersze, a przy większej — węższe.

Jak zmienia się kąt widzenia w zależności od ogniskowej

24 mm 24 mm

35 mm 35 mm

50 mm 50 mm

70 mm 70 mm

Różnice w wyglądzie w zależności od ogniskowej

Obiektywy nazywane „standardowymi” mają kąt widzenia około 47°. Taki kąt uważa się za zbliżony do pola widzenia człowieka. Ogniskowa takich obiektywów wynosi około 50 mm.

Obiektywy szerokokątne mają szerszy kąt widzenia, a teleobiektywy — węższy. Nie ma jednak ścisłych norm dla tych terminów.

Przykłady różnych wyglądów obrazu przy różnych ogniskowych

Jeśli zmieniamy ogniskową, ale utrzymujemy stałą wielkość głównego motywu (w tym przypadku osoby), obiektyw szerokokątny rozszerza tło, wzmacniając wrażenie perspektywy.

W przypadku teleobiektywu widać będzie mniej tła; mniejsza będzie się też wydawała odległość między głównym motywem a tłem.

Wybór rodzaju obiektywu wpływa również na wygląd głównego motywu. Obrazy z obiektywów standardowych uważa się za analogiczne z naszym postrzeganiem świata.

Szerokokątny (24 mm) Szerokokątny (24 mm)

Standardowy (50 mm) Standardowy (50 mm)

Teleobiektyw (105 mm) Teleobiektyw (105 mm)

Pełna klatka i APS-C

Prostokątny element aparatu widoczny po zdemontowaniu obiektywu to przetwornik obrazu. W zależności od rozmiaru przetworniki określa się mianem pełnoklatkowych lub APS-C.

Rozmiar APS-C

Pełna klatka

Kąt widzenia zależy nie tylko od ogniskowej obiektywu, lecz także od rozmiaru przetwornika.

Przykładowo, jeśli użyjemy obiektywu o ogniskowej 50 mm na aparacie APS-C, uzyskany kąt widzenia będzie odpowiednikiem ogniskowej około 75 mm. W porównaniu z użyciem na aparacie pełnoklatkowym rośnie zatem ogniskowa (zbliżenie).

Odpowiednik ogniskowej po zamontowaniu obiektywu na aparacie APS-C opisuje się jako „odpowiednik dla formatu 35 mm” lub „w przeliczeniu na format 35 mm” i oblicza, mnożąc ogniskową przez 1,5.

Różnica między pełną klatką a APS-C

Pełna klatka Pełna klatka

APS-C APS-C

Mocowanie typu A i typu E

W aparatach α stosowane są dwa standardy mocowania (gniazda na obiektyw): typu A i typu E.

Gniazda te umożliwiają połączenie obiektywu z korpusem aparatu. Dobór odpowiedniej kombinacji umożliwi wymianę danych między aparatem a obiektywem i wykonywanie zdjęć.

Mocowanie typu A rozpoznamy po pomarańczowym wskaźniku montażowym

Mocowanie typu E rozpoznamy po białym wskaźniku montażowym

A: mocowanie (gniazdo na obiektyw)

Gniazda na obiektyw typu A i typu E mają różne rozmiary i nie są bezpośrednio zgodne. Można jednak użyć adaptera zapewniającego zgodność obiektywów z mocowaniem typu A z korpusami z mocowaniem typu E. Nie można natomiast używać obiektywów z mocowaniem typu E na korpusach z mocowaniem typu A.

Szczegółowe informacje o zgodności między mocowaniem typu A a mocowaniem typu E podano na poniższej stronie.

Zgodność między mocowaniem typu A a mocowaniem typu E

Użytkownicy aparatów z mocowaniem typu E rozważający zakup kolejnego obiektywu powinni wybierać obiektywy z mocowaniem typu E, które można zamontować bezpośrednio na korpusie.

O tym, czy obiektyw ma mocowanie typu E, informuje nazwa i oznaczenie modelu obiektywu. Szczegóły podano w następnym akapicie.

Nazwy obiektywów i oznaczenia modeli

Identyfikację obiektywu umożliwia jego nazwa i oznaczenie modelu. W poniższych przykładach nazwa obiektywu informuje o ogniskowej w milimetrach, po której w nawiasie podana jest nazwa modelu.

Przykład oznaczenia na obiektywie stałoogniskowym

FE 35 mm F1.8 (SEL35F18F)

Przykład oznaczenia na obiektywie zmiennoogniskowym

FE 24–70 mm F2.8 GM (SEL2470GM)

Oznaczenia modelu pozwalają określić:

rodzaj mocowania obiektywu (typu A lub typu E)

serię obiektywu (typu G, G Master lub ZEISS)

czy obiektyw jest przeznaczony do makrofotografii

rodzaj obiektywu (zmienno- lub stałoogniskowy)

ogniskową

wartość F w przypadku obiektywu stałoogniskowego

Nazwa obiektywu zawiera ponadto następujące informacje: